Яз келе куле-куле … (стихотворения о лете)
Яз – энъ бекленильген мевсимдир.
Урьметли балачыкълар, биз сизге яз акъкъында шиирлерни такъдим этемиз.
Яз
Нур тёкмесем, къар иримез,
Бол сувларнен ерлер тоймаз.
Чечек ачмаз, мейва пишмез,
Атта бузлар къыбырдамаз.
Мен олмасам, олмаз бир иш,
Аят менсиз нефес алмаз.
Къандырмаса мени кунеш,
Мевсимлер де текмиль олмаз.
Зейтулла Албатлы
АХ, НЕ ГУЗЕЛЬ!
Ах, не гузель!
Къызды джошып
Яз кельген сонъ авалар.
Кийди ешиль урбасыны
Багъ-багъча эм тарлалар.
Ах, не гузель!
Гузель шимди
Багъчаларда кезинмек,
Сыгъырчыкълар, чочамийлер
Шенъ йырыны динълемек.
Ах, не гузель!
Гурь тереклер салкъынында
Гузель ола
Икяелер окъумакъ.
Иштен сонъра токътамакъ,
Ибраим Бахшыш
КУНЕШ
Къыздыра о дюньяны,
Джанландыра тарланы.
Дагълар, багълар устюнде
Джильвелене нурлары.
Онынъ нурындан аллана,
Юзюм, мейва баллана.
Биз оларны ашаймыз,
Ватанымызда яшаймыз.
Наджие Аметова
Яз мевсими
Недир бу – яз мевсими?
Яз – бу, сыджакъ авалар,
Энъ кунешли, хош айлар.
Къувнанкъ бала-чагъалар,
Раатлана, ойнайлар.
Недир бу – яз мевсими?
Язда пише мейвалар,
Яз – сеферлер ве денъиз.
Эр демнинъ къадрин билип,
Зевкъ алынъ, эринменъиз.
Недир бу – яз мевсими?
Ильхам, севинч чокърагъы,
Чечеклер гонъюль охшай.
Биз тоялмаймыз язгъа,
Муджизе сюре – учь ай!
Сейран Сулейман
Денъиз беклей
Яз мевсимни айырыджа,
Джан-юректен бегенем,
Сербест татиль куньлеримни
Пек маракълы кечирем!
Де ойнашкъан , де ятышкъан
Далгъаларгъа мен чомам,
«Селям, денъиз! Санъа кельдим!»-
Хош сесимнен къычырам.
Бираз ялдап, сувдан чыкъам,
Темиз къумгъа ерлешем,
Къызгъын кунеш нурларына
Озюмни теслим этем!
Экрем Гъафаров
Яз куньлери
Юзюмдеки хош кулькю –
Яз къуванчы ярыкъ кунь,
Мен йырлагъан бу тюркю.
Татиль акъкъында бугунь.
Яз бизлерге багъышлап,
Кунни узатып тута.
Ерге килим нъагъышлап,
Тёшер, дымны къурута.
Яз келе куле-куле,
Балалар буны биле.
Сагълам кучь, акъыл топлап,
Кузьде мектепке келе.
Васфие Къыпчакъ